Nim, alchemia trafiła na Ziemię, elfy musiały stworzyć ją niejako od nowa, dostosowując swoją wiedzę do darów, jakie oferowała Błękitna Planeta. Zaczęli sprowadzać, drogą handlową wszystkie naturalne składniki, aby w swoich laboratoriach tworzyć nowe mieszanki mikstur i nie tylko. Zajęło im to wiele lat, metodą prób i błędów oczywiście. Przy okazji, zaczęli sprawdzać, czy niektóre rośliny jak i zwierzęta, są w stanie przeżyć w warunkach ziemskich. Pobudowano specjalne akademie, w których przeprowadzano badania. Nie wszystkie zakończyły się sukcesem, ale pozwoliło to, w późniejszym czasie, na przetransportowanie roślin czy zwierząt z planety Nexero. Dało to możliwość tworzenia niektórych alchemicznych produktów na Ziemi. Nie trzeba było, specjalnie sprowadzać ich z ojczystej planety. Dzięki temu elfy mogły bardziej skupić się na tworzeniu ziemskiego odłamu alchemii.

Skoro już alchemia trafiła na ziemię, trzeba było poznać jej tajniki. Elfy obrały kilku mistrzów, którzy zamieszkali w stolicach każdego ziemskiego państwa. To stamtąd nauczali oni o sekretach alchemii. W mieście Larnwick takim kimś jest Elbrin Legaldor. Jeden z najstarszych mistrzów, który przypłacił sporą ceną za owy tytuł. Mimo że eksperyment zakończył się powodzeniem, Elbrin został uwięziony w ciele dziecka. Póki co, nikomu nie udało się pomóc elfowi odzyskać jego dawny wygląd.
Alchemii nie może nauczyć się byle kto. Musi to być ktoś wytrwały w swoim dążeniu. Zdający sobie sprawę z tego, że będzie narażony na wiele niepowodzeń, a także urazów, w tym również na śmierć. Przyszły alchemik powinien mieć silny charakter, jeśli zechce podążać tą drogą. Słabeusze, z reguły nie mają szans. Często, łatwo się poddają i dają za wygraną. W alchemii najważniejsze jest samodoskonalenie się wraz z samo zaangażowaniem. Tylko dlatego, że wielu alchemików, to odkrywcy, sztuka ta mogła się rozwijać i stać dumną oraz chlubą elfiej rasy. Młodzi alchemicy, są pod opieką swojego mistrza przez prawie dziesięć lat. Po tym czasie jest pełnoprawnym alchemikiem z tytułem, ale jego mistrz nadal sprawuje nad nim opiekę. Jest ona jednak ograniczona.

Nim, młody alchemik zacznie tworzyć, chociażby podstawowe mikstury, musi nauczyć się najważniejszej techniki alchemicznej. Mianowicie oddawanie swojej magii. Jest to długi i żmudny proces, jednak dla chcącego nic trudnego. Technika ta polega na wydobyciu ze swojego ciała niewielkiej cząstki magii. Nauka jest bardzo podobna do kontroli magi. Uczeń musi najpierw nad magią zapanować, a dopiero potem, dosłownie wyciągać z siebie. Oczywiście nie są to jakieś ogromne ilości, niemniej mogą osłabić alchemika. Jak wygląda cały proces? Bardzo prosto, jeśli patrzy się na to z boku. Chodzi o użycie swojej siły woli, zjednaniu się z magiczną energią. Każda istota jest niczym pełen, samo napełniający się kielich, z którego można odlać nieco cieczy. Tak samo jest z magią. Alchemik wydobywa część magi ze swojego ciała. Miksturotwórca dotyka opuszkami palca okolic klatki piersiowej. Na jego palcach oraz owym miejscu, tworzy się jasne światło, dla każdego alchemika ma ono inne światło, a w momencie, kiedy odsuwa dłoń, tworzą się cieniutki nitki. Wygląda to tak, jakby dotknął czegoś klejącego i ciągnącego się. Drugą dłonią “przecina” te nici, które rozpływają się na drugiej dłoni. Alchemik ugniata je, tworząc lepką papkę, po czym wrzuca do na przykład kociołka lub rozgniata w moździerzu. Tak oto, alchemik jest w stanie stworzyć pierwszy, podstawowy składnik alchemiczny, bez którego nie było by tej magicznej sztuki.

Drugim, bardzo istotnym elementem alchemii jest Cudowna Woda. Jak taką stworzyć? Przede wszystkim, jej składnikiem jest woda, którą dostaje się od mistrza alchemii. Pochodzi ona z magicznego źródła na planecie Nexero. -ukryta jest w podziemiach Lasu Różanego. Tylko para królewska ma dostęp do tego miejsca. Raz do roku, otwierane zostaje przejście do lasu. Każdy mistrz alchemii może zebrać dwa, trzy litrowe wiadra tej wody. Muszą mu one starczyć na cały rok. W wyjątkowych sytuacjach władcy pozwalają na dodatkowy przydział. Czemu alchemik musi czekać, aż tyle czasu? Otóż potrzeba roku, aby ubytek wody odbudował się.

Charakterystyczną cechą tej wody jest jasne, różowe zabarwienie jak i piękny, kwiatowy zapach. Ten, zmienia się każdego dnia jak również w połączeniu z naczyniem, w jakim się znajdzie. Dodać można, że to właśnie z niej, powstają najdroższe, elfickie perfumy. Ich zapach utrzymuje się nawet dwadzieścia cztery godziny, licząc ziemską dobą. Wracają do tworzenia Cudownej Wody, alchemik musi użyć flakonika i flakonika różanej wody i wlać do kociołka. Ogień nie może być ani za duży, ani za mały. Jeśli woda za szybko się zagotuje, proces trzeba będzie powtórzyć od nowa. Trzeba cały czas mieszać, do momentu, aż ciecz nieznacznie zmieni kolor na ciemniejszy odcień. Wtedy, alchemik dodaje nieco swojej magii. Wystarczą dwie nicie. Następnie, musi zmniejszyć ogień, cały czas mieszając. Proces ten trwa około trzydziestu minut. Woda zmieni się na kolor magii alchemika zmieszany z różowym. W takim momencie Cudowna Woda jest już gotowa. Należy, póki gorąca, przelać ją do flakoników. Przeważnie, wychodzi to około trzydziestu sześciu sztuk na alchemika. Należy zatkać flakoniki płatkami róży i odczekać cztery dni. Dopiero wtedy, można zakręcić flakonik i Cudowna Woda jest gotowa. Tym sposobem, powstał kolejny ważny alchemiczny składnik. Zarówno cząstka magii jak i Cudowna Woda są podstawowym składnikiem każdego alchemicznego przepisu. Tego drugiego, dodaje się w odpowiednich ilościach, wskazanych w recepturze.

Więcej o alchemii