Dawniej jeden z największych chrześcijańskich zakonów, który swój początek miał za czasów Starego Świata w okresie fali krucjat w XI i XII wieku, które posiadało swoje państwo.
Zostali oni sprowadzeni na Mazowsze w roku 1226 przez Kondrada mazowieckiego w celu zapewnienia ochrony posiadłości piastowskich przed Prusami, dokonał także ich podboju, chrystianizacji. a także militarne obszary będące częścią Prus Wschodnich, jak również tereny dawnej Łotwy oraz Estonii tworząc z nich własne państwo.
W roku 1525 wielki mistrz zakonu Albrecht Hohenzollern został zmuszony przez Zygmunta I Starego do hołdu lennego, jako wieczystego lennika Królestwa Polskiego. To właśnie ten rok datuje się na upadek Państwa Krzyżackiego.
Ten jednak, po wielu dekadach, ponownie się odrodził. W Nowym Świecie, wpradzie nie posiadają własnego państwa, są jednym z najbardziej szanowanych zakonów oraz strażników tajemnic. Umowną datą powstania zakonu przyjmuje się rok 440 P.A. Jest to także czas narodzin Guardii, której zakon po dziś dzień jest wierny i lojalny. Dlatego też zostali oni obdarowani zaklętymi amuletami pozwalającymi im wykrywać magiczne anomalie, które powstały przez skażenie Ziemi przez Nocto. Współpracują ściśle z Rycerzami Zodiaku, Strażnikami Miast, władcami Zjednoczonego Kryształowego Królestwa Ziemi, zarządcami miast, wsi czy pomniejszych wiosek.


Założycielem Zakonu Krzyżackiego w Nowym Świecie był Reignald Ourri, który był jednym z nielicznych świadków narodzin Guardii. Mężczyzna ten, widząc przed swymi oczyma majestat Bogini poczuł impuls, który skłonił go do podjęcia działań, a ich owocem stało się założenie Zakonu Krzyżackiego. Z tego też powodu, Reignald uważa, że rok 440 jest początkiem zakonu, mimo, że formalnie jeszcze nie istniał.
Mężczyzna, przez prawie pięć lat swojego życia zbierał chętnych, nie bacząc na pochodzenie do przyłączenia się do niego. Cały też okres ten spędzał na szukaniu informacji o Guardii, pięknej Bogini, która poruszyła jego serce. Nie było to jednak łatwe, gdyż ta po pokonaniu Nocto, praktycznie od razu udała się w podróż, aby oczyścić pozostałe planety ze skażenia. Podczas swoich poszukiwań, Reignald natrafił na osobę ze Starego Świata, historyka Wacława Pilewskiego, który podczas rozmowy przy herbacie opowiedział mężczyźnie o Zakonie Krzyżackim. Przyszły, Wielki Mistrz zakonu chciał wiedzieć więcej, gdyż czuł, że jeśli podąży tą drogą zyska to, czego pragnęło jego serce.
Również i tutaj, nie było łatwo pozyskać informacje, dlatego Reignard udał się na poszukiwanie Boga Czasu, aby prosić go o pokazanie przeszłości, tego jak wyglądał Zakon Krzyżacki. Z początku, Eter nie był zbyt pozytywnie nastawiony do prośby i wiele razy odmawiał. Jednak widząc upór mężczyzny, który nie miał zamiaru tak łatwo się poddać oraz po przedyskutowaniu sprawy z pozostałymi Bogami, pozwolił Reignardowi wejrzeć w przeszłość. Mężczyzna był pod wrażeniem tego, co zostało mu przedstawione. Zrozumiał także, że to jest coś, czego szukał od tamtego, pamiętnego dnia.

Guardia, która obserwowała Ziemię z daleka, widząc zaangażowanie Reignarda oraz w to, jak jest jej wierny postanowiła go wynagrodzić. Zjawiła się w jego śnie i pokierowała jak powinien postąpić, do kogo się udać, aby uzyskać zgodę na powołanie zakonu. Powiedziała mu także, że pomoże mu i nie ma czego się obawiać. I tak, nim Ourri się zorientował stał przed parą królewską prosząc o oficjalne powołanie Zakonu Krzyżackiego do życia. Nie było łatwo, przekonać władców, którzy sceptycznie podchodzili do pomysłu, zważywszy na fakt, że w ogóle nie znali tego człowieka. W kulminacyjnym momencie rozmów, w którym Reignard tracił nadzieje, zjawiła się Guardia. Tak jak mu obiecała we śnie, wspomogła go w utworzeniu zakonu. Przyprowadziła również takich, którzy obrali ją sobie za wzór do naśladowania i stali się jej wiernymi sługami. Ourri spełnił swoje marzenie, gdyż władcy widząc, że za ludzką istotą stoi sama Bogini, musi być wyjątkowy. Oficjalnie zatem, w roku 450 Zakon Krzyżacki został na nowo powołany, a ich główna siedziba została zbudowana zamku na terenach Pinnesea'y, w jej stolicy Crefredo. Zakon, po dziś dzień funkcjonuje i wyznaje Guardię, zwana przez nich Wybawicielką. Gurardia, za zasługi, jakie ku niej poczynił Ourri podarowała zakonowi specjalne zaklęte amulety, które pozwalają im wykryć anomalie spowodowane skażeniem przez Nocto. Dają im także moc, do walki z sakiki oraz skażonymi przez Ciszą zwierzętami czy roślinami. Wprawdzie nie są tak skuteczni jak Rycerze Zodiaku, ale są nieliczną jednostką, która posiada broń do walki z Ciszą, bowiem ich amulety zamieniają się w miecze, którymi są w stanie zranić, czy zabić słabsze skażone istoty. Dlatego bardzo łatwo rozpoznać Rycerza Zakonu, po złotym amulecie przypominającym jajo smoka z rubinem w środku oraz ze skrzydłami na bokach.

Struktura Zakonu

Na czele zakonu stoi Wielki Mistrz, którym aktualnie jest Astrid Hackenholt.  Funkcje stanowiska zbytnio nie różnią się od tych za czasów Starego Świata. Nadal sprawuje wręcz absolutną władzę w zakonie, to on decyduje o tym, jakie kto będzie miał przydzielone obowiązki, gdzie aktualnie zostanie wysłana krucjata. Wielki Mistrz wybierany jest dożywotnio w głosowaniu wszystkich członków zakonu. To oni decydują, w jawnym głosowaniu, kto będzie przez następne lata sprawować władze. Jednak, jest wyjątek, który pozwala obalić źle zarządzającego zakonem. Prawo zakonu pozwala wyzwać na pojedynek tego, który zostaje posądzony o złe sprawowanie władzy. Jeśli przegra, musi na rzecz wygranego zrzec się stanowiska, wszystkich tytułów, zaszczytów i w hańbie opuścić zakon. W przypadku jego wygranej, osoba wyzywające na pojedynek także opuszcza zakon, ale nie traci ani tytułów ani zaszczytów.

Zastępcą Wielkiego Mistrza jest Wielki Komtur, który zajmuje się także finansami oraz sprawami administracyjnymi zakonu. Odpowiada także za zbieranie raportów od zarządców siedzib delegaturalnych w stolicach państw. Może także nakładać kary finansowe oraz degradować członków zakonu, jeśli zaistnieje taka potrzeba. Aktualnie, tę funkcję pełni Arotto Mori.

Wielki Marszałek to osoba, która zajmuje się sprawami krucjat, organizowaniem ekspedycji, wypraw, a także współpracy z oddziałami wojskowymi, zdaje raporty parze królewskiej odnośnie wyników wcześniej wspomnianych działań. Prowadzi kroniki oraz encyklopedie, w których zapisuje wszystko, co ma związek z Ciszą, nowymi istotami, mutacjami roślin. Zajmuje się również śledzeniem Cienistego Cyrku, który ma styczność z Ciszą i odpowiada za większość problemów jakie pojawiają się w Zjednoczonym Kryształowym Królestwie Ziemi. Aktualnie, tą funkcję pełni Bertiong Urgonth.

Funkcja Wielkiego Szpitalnika, bardzo mocno różni się od tej ze Starego Świata, bowiem nie zajmuje się dyplomacją, a jest on medykiem, który ma pod sobą oddziały szpitalne mieszczące się w każdej siedzibie delegaturalnej należącej do zakonu. Jest odpowiedzialny za szkolenie medyków, sam również posiada ogromną wiedzę z zakresu medycyny oraz magii uzdrawiania, a także magii krwi. Zajmuje się także organizowaniem różnego rodzaju zbiórek, które pomagają utrzymać zakon, a także wesprzeć tymi finansami chociażby miejsca, w których pojawiła się zaraza wywołana Ciszą. Stanowisko to, aktualnie piastuje Fiona Midgard.

Wielki Mincerz to stanowisko, które zajmuje osoba odpowiedzialna za cały dobytek uzbrojeniowy zakonu. Jego zadaniem jest dbanie o wyposażenie każdej z siedzib, w tym kwatery głównej. To on także, odpowiada za zaklinanie broni czy uzbrojenia, jeśli zajdzie taka potrzeba. Posiada ogromną wiedzę na temat uzbrojenia w całym Zjednoczonym Królestwie Ziemi, jego zaklinania. Wynajmuje także kowali, którzy wykuwają niezbędny rynsztunek dla całego zakonu.  Odpowiada także za hodwolę koni oraz gryfów, które są środkiem transportu dla zakonników. Aktualnie, stanowisko to obsadzone jest osobą Ivonki Ivaszkowey.

Wielki Wielebny/Wielebna- to nikt inny jak kapłan lub kapłanka. Odpowiada on za wewnętrzne święta, za przestrzeganie ich. Naucza o zasadach panujących w zakonie, a także o moralności i poszanowaniu. To również kapłan odpowiada za oficjalne mianoanie nowego członka zakonu i przekazanie mu amelutu od samej Guardii. Aktualnie, stanowisko to sprawuje Otto II Vironwickov.

Pozostali członkowie dzielą się na, kapitanów, kaprali, chorążych oraz wyższych szeregowych jak i  szeregowych.
Każdy nowy członek zakony zaczyna z rangą szeregowego. Dostaje wtedy swojego opiekuna, chorążego, który wprowadza nowicjusza w funkcjonowanie oraz zasady panujące zakonie, a także szkoli w walce. Okres nauki trwa przez pięć lat. Po ukończeniu wstępnej nauki, szeregowy staje się wyższym szeregowym i nie potrzebuje już niczyjej opieki. Sam bądź też sama wie, jak należy postępować. Nadal jednak, nie może uczestniczyć w krucjatach bez wyższego rangą i bez zgody Wielkiego Mistrza. Jednakże zdarzają się wyjątki, zwłaszcza jeśli taka osoba prezentuje swoje wybitne uzdolnienia w dziedzinie walki.
Wyżej postawieni są kaprale, a nad nimi kapitanowie. Kaprale podporządkowani są tym drugim, ale mają zdecydowanie więcej przywilejów niż wyższy szeregowy, bowiem to właśnie oni sami mogą wyruszać na krucjaty, ekspedycje czy wyprawy. Kapitanowie zaś odpowiadają już za funkcjonowanie delegatur, są ich głównymi zarządcami. Sami organizują eksepdycje, krucjaty oraz wyprawy, wybierają, kto nadaje się do danego zadania najlepiej. Muszą także zdawać raporty Wielkiemu Komturowi. To oni decydują czy posłać kandydata do kwatery głównej czy też nie, po uprzednim wysłaniu go lub jego na egzamin, którego jest oceniającym.
Funkcjonowanie Zakonu Krzyżackiego, w Nowym Świecie dość znacznie różni się od tego, jaki znany był w Starym Świecie. Wynika to, nie tylko z nowych realiów, jakie rządzą światem, ale z założeń, jakie ustalił założyciel zakonu. Jedynym niezmiennym elementem, jaki pozostał to teutoński krzyż, który po dziś dzień jest symbolem zakonu widocznym na pelerynach, tarczach oraz lewej stronie zbroi każdego jego członka.