Syrenka nie ukrywając faktu podążała za chłopakiem w stanie całkiem sportego upojenia alkoholowego. Syrenka jeszcze jako tako trzymała się na nogach słaniać raz, to na prawo raz, to na ledwo, przytrzymując się swojego towarzysza podróż by po chwili to on przytrzymał się jej stabilniejszego (o ile można to tak nazwać) ramienia. Oboje telepali się powolutku w akompaniamencie zachodzącego słońca w im jedynie znanym kierunku, a tym po pewnym czasie okazało się sporej wielkość ranczo otoczone polami oraz zbożem. Syrenka stanęła jak wryta przyglądając sie temu co widzi na włane oczy, spoglądając na dom, chłopaka i ponownie na dom.
-Ej, ty tu mieszkasz?-spytała spoglądając na niego nieco zdziwiona, po chwili jednak wyraz jej twarzy ponownie zmieniła się w uśmiech.

W końcu dotarli do domostwa Kowboja, udało mu się idealnie trafić, choć był tu pierwszy raz. Ale rozmawiając z pijakami, różnych rzeczy się można dowiedzieć. I tak był z siebie dumny, że udało mu się dotrzeć tutaj po pijaku.
Przyjrzał się domostwu, i jego złodziejaszek zmysły wręcz huczały w głowie, mówiąc mu o bogactwach czyhających w jego domu. Skoro i tak musieli by tam wejść, to można by sobie coś pożyczyć...
- Niee, tu mieszka tfój wampir kochanek. - wyjaśnił - Ten od morderstw pytań. - zatrzymał się w drodze do domu, patrząc gdzieś dalej. Od razu odnotował obecność dwóch psowatych. Początkowo, czuł się nieswojo, niewiedzą jak one zareagują, i czy zaczną alarmować właściciela. Jednak te tylko nasłuchiwały, czujnie, jednak pozostały tam gdzie były, nie szczekając.
- trzeba weeejść. - skierował się więc ku drzwiom. Zastanawiał się jakie cuda czekają ich za drzwiami, i czy w ogóle kogoś tam zastaną. Jeśli zastaną, to Kalliope będzie mogła odpowiedzieć, a jeśli nie.. To sobie zarobi!

Spojrzała na niego jeszcze bardziej się krzywiąc kiedy ten wspomniał o jej kochanku.
-Castawis~!- krzyknęła nieco zdziwiona, spoglądając prosto w te przecudne, a jednak dziwne oczęta chłopaczka. Nie wiedzieć czemu jej prawa ręką, powoli wyciągnęła się w jego kierunku poklepując go po ramieniu, a że w tym stanie nie panowała zbytnio nad swoją siłą, poklepała go nieco mocniej, przez co biedakowi nieco ugięły się kolana.
-Jakich morderstw? On nie morduje głupku.- pogroziła mu paluszkiem, a potem podeszła za nim i zobaczyła sporawe pies. -Psiaki~!-mrukneła wesoło przechodząc obok nich jakgdyby nigdy nic. Mówi się w końcu, że psu należy dać spokój, to on da ci dwa. Tak, więc i zrobiła pijana rybcia, stawiając przed wejściem do domu.
-Jak chcesz wejśc to chyba trzeba zapukać.-stwierdziła na jego słowa. Poszła zaraz też się rozglądać, czy w którymś z okien pali się światło, ale zamiast tego zobaczyła otwarte okno. Szybko, więc podeszła i pociągnęła chłopaka za rękaw. Po chwili oboje wślizgnęli się cichutko niczym myszki do pokoju.

ztx2