Pojawiły się na Ziemi po Zimowej Epoce Lodowcowej. Zrodziły się z pierwiastka magii powietrza oraz nuty śmiechu Solary. Zamieszkują głównie miasta, ponieważ mają łatwy dostęp do jedzenia (resztki pozostawiane przez mieszkańców, dokarmianie czy grzebanie w śmietnikach). Mierzą sobie trzydzieści centymetrów, a ważą od pięciu do dziesięciu kilogramów. Pokryte są kolorowymi piórami w barwach żółtej na prawie całym ciele, śniado zielonym na skrzydłach oraz jasnym zielonym na ogonie. Rozpiętość ich skrzydeł wynosi od trzydziestu do pięćdziesięciu centymetrów. Ich oczy są złote z czerwoną obramówką. Dzioby mają śniado zieloną barwę z czerwonymi plamami, które u samic zachodzą na prawie cały dziobek. Dzioby purroro są postrzępione na górnej części, przez co ma się wrażenie, iż mają ząbki. Ich okres godowy przypada na początek zimy do jej końca. Ich gniazda złożone są z błota oraz małych gałązek. Budują je pod dachami lub przy oknach. Samica składa od dwóch do trzech jaj. Nie opuszcza gniazda do czasu, aż młode zaczną latać. Nie boją się mieszkańców, niektóre bywają na tyle bezczelnie, że wyrywają jedzenie z rąk. Oczywiście, co ptak to charakter. Aby oswoić te ptaszki można regularnie dokarmiać je ich ulubionymi owocami. Innym sposobem jest kupienie młodego ptaszka od hodowcy, acz te oswojone pierwszym sposobem mają zadziorniejszy i bardziej psotniczy charakter niż te kupione.