Technologia, która doprowadziła kiedyś do straszliwej katastrofy, wielu wprawia w przerażenie do tego stopnia, że dostają gęsiej skórki na samą myśl o niej. Dlatego, mimo rozwoju, pewna granica nigdy nie zostanie przekroczona. Strach i obawa, że wielka katastrofa może znowu się pojawić, skutecznie powstrzymuje tych, którzy chcieliby postawić krok w stronę tego, co kiedyś było.
Dlatego też, skupiono się na połączeniu magii z technologią parową, a także rozwojem samej magii, która jest w stanie zastąpić rzeczy, które kiedyś były dostępne. Zatem mają możliwość pojawienia się w nowej epoce, ale jako zupełnie innowacyjne rozwiązanie, które jest zdecydowanie lepsze od tego, znane tym pochodzącym ze Starego Świata.

Środki Transportu

Pierwsze lokomotywy parowe zostały zbudowane w Starym Świecie przez niejakiego Richarda Trevithicka w roku 1804, a później  przez Georga'a Stepehensona uważanego za twórcę współczesnej kolei parowej i miało to miejsce w 1829 roku.
Koleje parowe funkcjonowały w Starym Świecie do roku 2560, gdzie służyły głównie jako atrakcje turystyczne. Później stały się tylko eksponatami muzealnymi, podobnie jak późniejsze koleje spalinowe oraz elektryczne.
Wrócono do tej technologii w Nowym Świecie, jako ułatwienie w podróży. Uznano bowiem, że parowe rozwiązanie nie będzie tak niebezpieczne i inwazyjne. Do tego, co najważniejsze, pojawiła się nowa linia rozwojowa opierająca się na technologii parowej, która została połączona z magią.
Nadal pojawia się podział lokomotyw parowych na pasażerskie oraz towarowe. Oczywiście, różnią się one budową, gdyż w przypadku tych pierwszych ważne było i jest zachowanie lekkości oraz szybkości ruchu, natomiast przy drugiej opcji zaczęto kłaść nacisk na siłę pociągową. Źródłem napędowym pociągów nadal pozostała pozostaje para. Jednak nie jest już do tego potrzebna woda oraz węgiel, jak dawniej. Teraz wystarczy zaklęta alchemicznie kula, która umiejscowiona w odpowiednim, również zaklętym miejscu zaczyna wytwarzać parę. Magiczne kłęby wędrują po całej lokomotywie, która posiada specjalne kanaliki doprowadzające do całego mechanizmu opartego opartego na rurach ogniowych. Jednak nie była potrzebna podgrzana woda, bo została zastąpiona magiczną parą, której część powracała do szklanej, alchemicznie zaklętej kuli. Dlatego też, niektóre parowe pociągi nie posiadają kominów. Magiczną kulę trzeba regularnie wymieniać co pięć lat.
Koleją można dojechać praktycznie w każde miejsce na świecie, nie licząc tych trudno dostępnych.


Historia statku wodnego sięga epoki kamiennej w Starym Świecie. Na samym początku ludzie używali tratw, chcąc przeprawić się przez zbiorniki wodne. Z czasem zaczęto używać łodzi wiosłowych, z czasem żaglowce i tak po statki parowe, spalinowe, aż po statki elektryczne. Ludzie od wieków używali transportu wodnego.
Również w Nowym Świecie nie zrezygnowano z tego środka transportu. Oczywiście z racji strachu przed kolejną apokalipsą, zaprzestano budowy statków parowych, spalinowych czy elektrycznych i ograniczono się do łodzi czy statków zasilanych wyłącznie siłą mięśni, bądź wiatru, a czasami magią powietrza.
W statkach przystosowanych do działań wojskowych, nadal można spotkać zwykłe armaty czarnoprochowe, jednakże osoby posiadające pierwiastek wodny mogą bez większych przeszkód zablokować tego typu atak. Dodatkowo, posiadają specjalne luki dla osób pałających się magią, głównie ognia, którzy podczas potyczki morskiej.
Można także spotkać statki pasażerskie, towarowe oraz fregaty, chociaż te ostatnie przestały być  stosowane w działaniach wojennych, a jako statki dla klas wyższych. Mają przepiękne zdobienia, mnóstwo błyszczących wykończeń i służą jako statki mające ładnie wyglądać i jednocześnie spełniać swoją rolę.


Pierwszy statek powietrzny został wynaleziony w 1851 roku przez Henriego Julesa Giffard jeszcze za czasów Starego Świata. Twór ten stał się sterowcem, który wyglądem podobny był do tych znanych w Nowym Świecie, jednak w Starym Świecie napędzane były napędzane, dzięki specjalnej maszynie parowej, później elektrycznej czy też spalinowej.
Obecnie, sterowce napędzane są alchemią używaną przy napędzaniu pociągów. Również jest specjalna kula, która reguluje ciśnienie wewnątrz komory, co ułatwia panowanie nad statkiem powietrznym. Dzięki zastosowaniu magii, sterowce mogą lecieć szybciej oraz dłużej niż ich odpowiedniki z czasów sprzed Apokalipsy.
Stały się one jednym z najbardziej popularnym środkiem transportu, zwłaszcza z tego powodu, że dzięki niemu zaistniała możliwość obserwacji świata z wysoka. Pozwala to także, podróżnikom piszącym książki czy malarzom uwieczniać wspaniałe obrazy zaobserwowane podczas wycieczki.
Statki powietrzne są jednym z dostępnych latających środków transportu.

Pierwsze balony na ogrzane powietrze powstały w czasie istnienia Starego Świata. Zostały one zbudowane przez braci Montgolfier w roku 1782. To właśnie od ich nazwiska pochodzi pierwotna nazwa balonów na ogrzane powietrze czyli montgolfiera. Pierwszy lot takim wynalazkiem miał miejsce 14 grudnia 1782 roku, a średnica jego czaszy wynosiła trzy metry. Niestety, próbny lot zakończył się zniszczeniem tworu przez ciekawskich widzów zaraz po zakończeniu pokazu.
Kolejną, oficjalną i publiczną prezentację balonu na ogrzane powietrze miała miejsce 4 czerwca 1783 koło Annonay będąca w tamtym okresie gminą oraz miejscowością we Francji. Montgolfiera odbyła dziesięciominutowy lot i przebyła około dwóch kilometrów, a wzniosła się na wysokość dwóch tysięcy metrów.
Materiały, które w tamtym okresie posłużyły do budowy balonów były papier oraz płótno często używane zamiennie z jedwabiem. Natomiast do ogrzania powietrza, z początku używano płomieni ogniska. To jednak dawało mały udźwig oraz niewielki zasięg.  Rozkwit balonów na rozgrzane powietrze przypadł na lata 60 XX wieku, kiedy to do nagrzania powietrza zaczęto używać palników, które zasilane zostały propanem.
W Nowym Świecie balony na rozgrzane powietrze stały się popularnym środkiem transportu czy takim, którym można zwiedzać niewielkie okolice, a także pozwala prowadzić patrole powietrzne. Często także, używane są przez kaligrafów, którym z wysokości łatwiej tworzyć mapy.
Do ich produkcji zaczęto używać specjalnie tworzonego jedwabiu. Materiał ten wytwarzany jest w specjalnych hodowlach jedwabników. Podczas łączenia materiału stosuje się alchemicznie zaklęte nici, aby wszystko zostało lepiej ustabilizowane podczas łączenia. Podobnie jest z linami podtrzymującymi kosze transportowe. One również zostały zaklęte magią pozwalającą na wytrzymanie sporej wagi transportu. Mowa tutaj nie tylko o istotach żywych, ale innego typu towarów, które można dostarczyć tylko i wyłącznie drogą powietrzną.
W przypadku ogrzewania powietrza stosuje się zarówno metodę pochodzącą ze Starego Świata jak i całkiem nową. Mowa tutaj o specjalnie, alchemicznie zaklętych palnikach przypominających ziejące ogniem miniaturowe smoki.  Urządzenia te, za pomocą komend głosowych same będą podgrzewać odpowiednią ilość powietrza.
Balony na podgrzane powietrze cieszą się niesamowitą sławą, zwłaszcza wśród najmłodszych mieszkańców Nowego Świata.


Pojazdy zaprzęgowe używane były już w Starym Świecie, na samych jego początkach. Mowa tutaj o epoce kamienia łupanego, w której to ludność ziemska tworzyła i stosowała przeróżne wynalazki ułatwiające chociażby transport i przewozu rzeczy ciężkich.
Wszystko zaczęło się od toczenia transportowanego przedmiotu na specjalnie przygotowanych, drewnianych walcach we włoku. Z czasem przekształcił się on w ciężki wóz posiadający dwa pełne koła ciągnięty za pośrednictwem dyszla oraz jarzma. Kolejnym etapem ewolucji było użycie koła o dzwonach z desek oraz czterech szprychach. Z czasem zaczęły pojawiać się pojazdy zaprzęgowe ze skrzyniowym i otwartym ku tyłowi z kołami o czterech szprychach nadwoziu. W trakcie rozwoju pojazdów zaprzęgowych pojawiły się także te, stosowane do walk i nazywano je wozami bojowymi, a niektóre z nich posiadały specjalne platformy. Z czasem połączono dwa pojazdy dwu-kołowe czego efektem było stworzenie jednego wozu cztero-kołowego. Oczywiście, używano zarówno jednych jak i drugich.
W drugiej połowie okresu Starego Świata, nazywanego czasami Naszej Ery, stworzono zawieszenie podwozia, a także chomąto. Natomiast produkcja koczów o zawieszonym na podwoziu rozporowym pudle zapoczątkowała rozwój nowożytnych pojazdów zaprzęgowych. Zaczęto także dodawać szyby w oknach od XVI wieku, natomiast w II połowie XVII wieku wprowadzono zawieszenie usytuowane na resorach piórowych. Natomiast w roku 1790 został skonstruowany faeton, co zapoczątkowało tworzenie lekkich pojazdów ze składaną budą.
Często, pojazdy te z reguły zaprzęgnięte były przez konie, a niekiedy krowy. W zależności do czego miały służyć, różniły się kształtem oraz budową.
W Nowym Świecie, pojazdy zaprzęgowe nie zmieniły się, aż tak bardzo. Nadal można spotkać te bardziej tradycyjne, przypominające o tym, jak to było kiedyś, ale też takie, które jakby ktoś wyjął z pięknej baśni dla dzieci.
Poza końmi, które nadal używane są jako siła zaprzęgowa można spotkać gryfy, u handlarzy niekiedy mothimy, u wróżek małe zwierzęta takie jak myszy czy koniki polne, zaś u aquatican konie morskie, olbrzymie koniki morskie, a niekiedy delfiny czy u bogatych rodzin nawet orki.