Spis wszystkich organizacji działających w Kryształowym Królestwie Ziemi. Do organizacji zaliczają się m.in gildie, zrzeszenia, zakony, kluby, fundację oraz inne zgrupowania, a także organizacje rządowa, jak również zgrupowania rządowe jak partie czy rada miasta.

Bractwo Piratów

Bractwo Piratów znane także jako Stowarzyszenie Niezależnych Kapitanów to niewielka lecz dosyć znana organizacja zrzeszająca jak sama nazwa wskazuje wszystkich tych którzy zarabiają na morzu kosztem innych. Korsarze i dezerterzy a nawet przemytnicy – to właśnie oni stanowią trzon Bractwa. Założone zostało ono w 985 roku po Apokalipsie przez Czerwonego Diabła, faktycznie kapitana Edwarda Williamsa który najwidoczniej miał dość iż jego ‘’koledzy’’ działają w pojedynkę. Oczywiście taka organizacja nie mogłaby zaistnieć bez wsparcia finansowego. Wspomniany wcześniej Diabeł dostał od nieznajomego dobroczyńcy, faktycznie Greeda bardzo duży datek który umożliwił Edwardowi położenie podwalin pod powstającą organizację. Niestety, nieznajomy dobroczyńca zdobył wpływy w Bractwie, stając się czasem informatorem a nawet zleceniodawcą. Edward chciał zrobić z wszystkich korsarzy zorganizowaną grupę która będzie spędzała wszystkim władcom sen z powiek. Początki były bardzo skromne gdyż współpracowała z nim tylko dwójka pirackich kapitanów: La Valette i Żelazna Dama. Cała trójca rządzi dziś wspólnie całym Bractwem.
O ich głównej siedzibie wiadomo tylko tyle, że istnieje jednak o jej położenie wiedzą tylko nieliczni. Leży ona na Archipelagi Ochein. Chociaż może określenie ‘’na’’ jest nieodpowiednie. Sama wyspa jest ledwie maskowaniem, kryjówka znajduje się w jej wnętrzu. Cały kompleks dzięki odpowiednim nakładom finansowym jest ogromny. Według niektórych jego korytarze i pomieszczenie rozciągają się nawet na inne wyspy. Pomieszczenia mieszkalne, magazyny, hangary w których znajdują się okręty, sala w której zbiera się Rada Braci, organ rządzący Bractwem a więc wspomnianych wcześniej kapitanów.
Czerwony Diabeł to dawny kapitan służący pod flagą Missaro. To mierzący sto osiemdziesiąt centymetrów mężczyzna o długich, czarnych włosach i kruczoczarnej brodzie. Jest to ten typ osoby który mógłby zabić samym swoim wzrokiem. Facet ma już czterdziestkę na karku ale wiek nie odjął mu jego sprawności fizycznej. Jest osobą inteligentną i sprytną a także doskonałym dowódcą. Mimo swoich cech jest powszechnie znany ze swojego okrucieństwa. Swój okręt, największy w całej flocie to ‘’Czarna Dama’’. Żelazna Dama, zwana także Dziewicą lub Kurwą. Ten ostatni tytuł pada tylko gdy nie ma jej w pobliżu. Jej prawdziwe imię i nazwisko to Valeria Montero. To osoba której umysł jest cztery epoki w przód. Pochodzi ze Starego Świata a konkretniej z Hiszpanii co tłumaczy jej różne pomysły. Interesują ją wszelkie nowinki technologiczne. Pełni też rolę mediatorki gdy między Diabłem a La Valletem dochodzi do kłótni. Zdarzyło się to dwa razy ale jednak. Ma ogromną słabość do różnego rodzaju kosmetyków dzięki którym ubywa jej piętnastu lat i wygląda jak dwudziestoletnia kobieta o długich blond włosach.Jej okręt to ‘’Duma’’ i ostatni a więc ostatni czyli Francis La Valette. Jest to osoba skryta i bardzo sprytna. To blondyn o krótkich włosach, mający na karku lat trzydzieści i siedem. Osoba znana ze swoich knowań potrafiący zdobyć pieniądze i informacje dosłownie znikąd. Pochodzi z Proxoli Północnej , a jego okręt jest najszybszy we flocie i zowie się ‘’Zefi’’.
Władzę w organizacji sprawuje triumwirat złożony z trzech pierwszych kapitanów, z czego oczywiście największą swobodą może się cieszyć kapitan Williams. Aktualnie liczba okrętów należących do członków Bractwa wynosi piętnaście okrętów. Choć nie jest to liczba porażająca to są to okręty potężne, z doświadczoną załogą i świetnym wyposażeniem.
Symbolem Bractwa jest złota moneta z symbolem dwóch szabel ułożonych tak by tworzyły krzyż. Dzięki której członkowie tej organizacji mogą się rozpoznać. Takową monetę posiada każdy kapitan należący do Bractwa. Jednakże nie jest to prosta organizacja której jedynym celem jest ‘’grabienie, palenie i mordowanie’’. Oj nie, Triumwirat postawił sobie dużo bardziej ambitny i trudniejszy cel. Obalenie każdej floty i zdobycie dominującej pozycji na każdym morskim akwenie a także na każdym lądzie. Bractwo posiada także swoje kontakty z innymi organizacjami. Przemytnicy czy najemnicy potrafią się w końcu okazywać przydatni.
Okręty typu ‘’Doomsday’’ są pomysłem Bractwa a konkretniej Żelaznej Damy. Czym się one charakteryzują? Otóż nie są one zwykłymi okrętami przecinającymi fale. Poza możliwością poruszania się po falach potrafią także… latać w przestworzach. W końcu te śmigła i silniki nie są tylko ozdoby. Napędzane są mechanicznie za pomocą kół zębatych oraz niewielkiej pomocy maga powietrza.
Statystyczny taki okręt jest o kilkanaście centymetrów większy od fregaty i wyposażony w osiem wcześniej wspomnianych silników a także cztery metalowe działka, każda po dwie lufy. To kolejne cuda mechaniki i inżynierii przy niewielkim wspomaganiu magią. Tym razem ingerencja maga metalu umożliwia obracanie działkami o 180 stopni.
Okręt ma nie licząc górnego – trzy pokłady i wiele pomieszczeń, z czego dwa największe przeznaczone na magazyny i jeden na zbrojownię. Nie licząc wieżyczek okręt ma po 50 na każdej burcie.

Rada Miasta

Zwierzchnicy sprawujący pieczę nad miastem. Ustalają uchwały, ustawy oraz przepisy, do których każdy mieszkaniec miasta musi się stosować. Bez wyjątków, nawet oni sami.
Zawód Rady Miasta jest bardzo stary. Wywodzi się jeszcze za czasów osadniczych, gdzie najstarsi z plemienia pełnili niejako rolę przywódców. To oni decydowali o wszelkich prawach oraz zasadach obowiązujących w danej gromadzie. Z czasem, to się zaczęło zmieniać. Owszem, starostwo plemienne było i jest nadal spotykane w czasach aktualnie trwających, ale w mniejszości. Teraz, w większości większych miast oraz przynależnych do niego osad, wsi czy miasteczek funkcjonuje Rada Miasta. Właściwie funkcjonowała, ponieważ po Kosmicznej Epoce Lodowcowej każde z miast, miasteczek, osad, wiosek czy wsi posiada własną Radę Miasta.
sGłową Rady Miasta jest prezydent, burmistrz, starosta ewentualnie wójt. Jest to w głównej mierze organ władzy wykonawczej, niemniej ma bardzo duży wpływ na tworzenie ustaw czy uchwał. Bierze udział w dyskusjach dotyczących realizacji pomysłów, stanowi pieczę nad mieszkańcami oraz Radą Miasta, która mu podlega. Organ ten ma również możliwość powołania na stanowiska Rady Miasta członków-co za tym idzie, może ich odwoływać, ale w uzasadnionych przypadkach. To samo tyczy się zawieszenia czy posłania na urlop. Posiada prawo wprowadzania stanu zagrożenia w mieście. Może nakazać zamknąć bramy miasta i otworzyć je w stosownym momencie-przeważnie, kiedy stan zagrożenia przestaje obowiązywać. Nie potrzebuje do tego zgody Wielkiej Rady czy Monarchy danego państwa. Muszą jedynie o takim fakcie powiadomić niezwłocznie Wielką Radę lub Monarchę. Organ ten ma również obowiązek przekazywania miesięcznych sprawozdań z życia miasta oraz spotkań odbywanych z Członkami Rady Miasta. Zastępca tego organu wybierany jest przez Wielką Radę z zaprezentowanych kandydatów przez owy organ. Praca zastępcy polega głównie na pomocy prezydentowi, burmistrzowi, staroście czy wójtowi w wykonywaniu jego obowiązków. W przypadku gdy organ wcześniej wymieniony, nie jest w stanie, z jakichkolwiek powodów pełnić swojej funkcji, zastępca przejmuje jego role do czasu powrotu lub/i wybrania nowego przywódcy Rady Miasta.
Członkowie Rady Miasta to reprezentanci każdej z ras, zamieszkujących dane miasto, osadę, miasteczko, wieś. Rada Miasta, poza jej przewodniczącym i jego zastępcą liczy tylu członków ile jest zamieszkałych ras. Jeśli jedna, to będzie tylko jedna osoba. Zadaniem Członków Rady Miasta, jako organu stanowiącego i kontrolnego w pewnych zadaniach jest przygotowywanie: projektów uchwał, ustaw, pomoc w uchwalaniu budżetu miasta, powoływanie skarbnika/księgowego miasta, uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w mieście oraz ziemiach należących do miasta, ustalanie zakresu jednostek pomocniczych (osiedla miasta) czyli przekazywanie składników mienia do korzystania oraz zasad dotyczących przekazywania środków budżetowych miasta na realizację określonych celów/zadań określonych dla tych jednostek. Muszą także podejmować decyzje w sprawie podatków oraz opłat, jak również uchwały dotyczące spraw majątkowych miasta (w skład wchodzi między innymi: zasady obciążania, nabywania oraz zbywania nieruchomości, jak również ich wydzierżawiania czy wynajmowania na określony czas zaproponowany przez burmistrza, zaciągania długoterminowych pożyczek oraz kredytów, zobowiązania dotyczące remontów oraz inwestycji w obrębie miasta oraz ziemiach do niego przynależących, tworzenie oraz przystępowanie do spółek osiedlowych, jak również występowania z nich, tworzenie, likwidacja oraz reorganizacja przedsiębiorstw, zakładów oraz innych jednostek organizacyjnych miasta), podejmowanie uchwał dotyczących współpracy z krajowymi, oraz zagranicznymi miastami, wsiami, osadami oraz miasteczkami. Mają także obowiązek podejmować uchwałę dotycząca herbu oraz hymnu miasta, ustalaniu nazw ulic, placów, parków, pomników oraz nadawanie obywatelstwa miasta, również tego honorowego. Wydawanie dokumentów takich jak dowody tożsamości, akty urodzenia, akty ślubu cywilnego, czy innych niezbędnych dokumentów. Mają także obowiązek nauczać o Starym Świecie, zwłaszcza przestrogi jaka spotkała poprzednie pokolenia. Kadencja Członków Rady Miasta kończy się z chwilą śmierci danego członka. Jego następcą może być ktoś spokrewniony, posiadający ogromną wiedzę na temat Starego Świata lub jest to osoba zupełnie ze Starego Świata.

Sowi Jeźdźcy

Nikt tak naprawdę nie wie, kiedy ta organizacja czy może raczej grupa istot, została powołana do życia. Zjawili się po prostu, jednego dnia, za czasów powstawania pierwszych miast.
Sowi Jeźdźcy pojawiają się tam, gdzie ktoś potrzebuje pomocy, zwłaszcza tam gdzie pojawia się ucisk i nieprawość. Ich znakiem rozpoznawczym są Sowie Olbrzymie, jak to sami je nazywają czyli magiczny gatunek sów, który pojawił się na Ziemi po Apokalipsie. Dodatkowo, można ich rozpoznać po symbolach nawiązujących do tych majestatycznych zwierząt. Przeważnie są to naszywki znajdujące się po lewej stronie, blisko serca oraz na plecach, z tymże wtedy, zajmują prawie całą objętość materiału w tym miejscu.
Dowódcą Sowich Jeźdźców jest niejaki Phantom. Nikt nie wie jak wygląda, ani też kim jest. Zawsze ubiera się w białobrązowy strój, którego peleryna po rozłożeniu przypomina skrzydła, zaś na głowę zakłada hełm wyglądający jak sowi łeb. To, co jeszcze rzuca się w oczy to jego złote, przenikliwe spojrzenie, co daje podejrzenie, że może być khajitem, jednak pewności nie ma. To Phantom decyduje, gdzie i w jakim miejscu Sowi Jeźdźcy są potrzebni. Stara się jednak nie mieszać w konflikty wojskowe, nawet jeśli jego serce podpowiada co innego. Jakby nie patrzeć są grupą, która stara się nie używać przemocy, a do tego zachowuje neutralność.
Nie można od tak zostać sowim członkiem. Phantom wybiera sam przyszłych członków, obserwując ich od najmłodszych lat. Przeważnie jednak są to istoty, które zaznały w życiu jakiejś tragedii, dlatego najlepiej rozumieją co znaczy otrzymać wsparcie w najgorszym momencie swojego życia.
Tożsamość Sowich Jeźdźców również jest tajemnicą, a przynajmniej Phantom się o to stara. Nie chce bowiem, aby jego rodzina musiała cierpieć, bo jak wiadomo, ich pomoc często bywa odbierana nie tak, jak powinna. Zwłaszcza, jeśli wesprą kogoś, kto w teorii na tą pomoc nie zasługiwał. Phantom uważa bowiem, że jeśli zagrożone jest czyjeś życie, to nawet jeśli ten ktoś jest mordercą, a może zginąć pod lawiną, to należy go ratować. Na dobrą sprawę, to gdyby nie oni, wielu przestępców nie nawróciło by się ze złej drogi. Chociaż są tacy, którzy nie skorzystali z drugiej szansy.
O Sowich Jeźdźcach krąży wiele legend, jak ta, że tak naprawdę zostali zesłani przez Bogów, którzy z racji Boskiego Prawa nie mogą ingerować w los Ziemian. Dlatego korzystają z pomocy pośredników, którymi są członkowie grupy kierowanej przez Phantoma.
Sowi Jeźdźcy zawsze trzymają się razem, nikt też nie wie, gdzie znajduje się ich siedziba. Jest to ściśle trzymana w tajemnicy lokalizacja. Jednak, jeśli ktoś potrzebuje ich pomocy, na swoim oknie znajdzie płomykówkę, która przekaże informacje poprzez list lub magiczną kulę komunikacyjną, czy nawet przekaże wieści z prośbą o spotkanie.
W czasie Wojny Złamanego Prawa pomagali jako medycy, nie patrząc na to, po jakiej stronie stoją. Wielu z nich wtedy zginęło, dlatego w miejscach, w jakich toczyła się bitwa, w każdą jej rocznicę zapalają znicze, przy których czuwa Sowa Uszata.
Ich oczami są sowy, które o dziwo bardzo szybko nawiązują nić porozumienia się z nimi. Powiada się, że posiadają specjalny dar, który pozwala im na komunikację z tymi, jak to się mówi mistycznymi zwierzętami posiadającymi wiele sekretów.
Sowi Jeźdźcy pojawiają się tak szybko jak znikają. Zatem ciężko nawiązać z nimi jakieś dłuższe relacje czy kontakt. Nie zapominają jednak o tych, którym pomogli i często obserwują ich z daleka, nawet, jeśli ci o tym nie wiedzą.
Sowi Jeźdźcy utrzymują się głównie z datków, jakie otrzymują za pomoc, a także organizację wielu akcji charytatywnych. Z tego też powodu, nigdy nie żyją w luksusie, tylko na poziomie pozwalającym im przeżyć. Dodatkowo, posiadają zdolności łowieckie, dzięki czemu w kwestiach zdobywania posiłków są w miarę samo wystarczalni. Każdy, kto ich wesprze, w jakikolwiek sposób otrzymuje pluszową sowę, która ma strzec przed złem i sprawiać, że kiedy się na nią spojrzy kąciki ust same unoszą się ku górze. W rzeczywistości jest to zaklęty przedmiot, który wyczuwa, kiedy ich posiadacz potrzebuje pomocy. Dzięki temu Sowi Jeźdźcy wiedzą kiedy muszą ponownie przybyć.
Członkowie tej grupy to także utalentowane istoty pod względem posiadanej wiedzy o Zjednoczonym Królestwie Kryształowego Królestwa Ziemi, jego faunie, florze, rasach czy historii. Jednak, każdy z nich jest w jakiejś dziedzinie najmocniejszy, dlatego każdy pełni inną rolę w ekipie.
Co ciekawe, mieszkańcy Ziemi zawsze potrafią zgadnąć, kogo należy spytać w jakiej kwestii. Powiada się, że to dlatego, że to po prostu widać, jeśli się dobrze przypatrzy. I jest to prawdą. Otóż, każdy z członków posiada medalion z sową, która wystylizowana jest tak, aby nawiązywała do jego wiedzy. Zatem, jeśli ktoś zajmuje się fauną i florą to jego sowa będzie trzymać w skrzydłach listek, ten zajmujący się magią będzie posiadać sowę trzymającą magiczną kulę w szponach, znowu ktoś od muzyki sowę grającą na skrzypcach. Wystarczy tylko bacznie się przyjrzeć, a wszystko stanie się jasne.
Sowi Jeźdźcy są na tyle sławni, że można bez problemu kupić maskotki z ich wizerunkiem, drzeworyty, kubki, długopisy, portfele czy inne tego typu rzeczy. Z jednej strony nie bardzo się to grupie podoba, bo ich sława nie powinna być w taki sposób traktowana, ale jeśli jakieś dziecko ucieszy się, że ma własnego Sowiego Jeźdźca blisko siebie to są w stanie przymknąć na to oko.
Czasami, Sowi Jeźdźcy pojawiają się w stolicach państw czy co większych kompleksach uczelnianych, aby opowiedzieć o swojej pracy czy po prostu spędzić czas z mieszkańcami, aby ci pamiętali, że nigdy nie są pozostawieni bez opieki. Można by rzec, że to najlepsza część ich pracą, jaką wykonują, bo przecież nie ma nic lepszego niż spotkanie się ze swoimi wielbicielami. W końcu od czasu do czasu mogą sobie na to pozwolić, jakby nie patrzeć, należy im się za trud, jaki wkładają w to, co robią. Tym bardziej, że wiele razy, narażali życie, aby uratować kogoś, kogo nawet nie znają.

Szare Kły

Jedna z większych grup przestępczych Nowego Świata, wywodząca się z Proxoli Północnej, ale rozciągająca swoje macki na kilka innych krajów. Działają także na terenie Aglar. Nie wiadomo dokładnie, kiedy Szare Kły zaczęły działać. Pierwsze doniesienia o ich obecności pochodzą z 904 P.A., kiedy to Vladimir Rozenkov, władca lenna, jednego z najbardziej liczących się w Proxoli Północnej, publicznie przysiągł na swoje życie, że wytępi tę grupę do ostatniego jej członka. Miało to nastąpić po tym, jak zniknęła Tatiana Rozenkov, jego piękna córka, a ostatni po niej ślad miał prowadzić do grupki mężczyzn posiadających wisiorki stworzone z wilczych kłów. W tej chwili wiadomo już, że do ich głównych zajęć należy nielegalny handel bronią, niewolnikami oraz używkami.
Na czele Szarych kłów stoi niejaki Hydra. Niewiele wiadomo o jego prawdziwej tożsamości, gdyż pozostaje nieuchwytny od ponad 200 lat. Wydaje się, że jest to jeden z obywateli Proxoli Północnej. Teorie mówią, że Hydrą jest okryty wiele lat temu hańbą rycerz, Ivan Milkovitz, który zasłynął z tego, że dał się przekupić i pozwolił na morderstwo Heleny Vasile, znamienitej damy, którą miał ochraniać. Nigdy go nie schwytano. Nie bez znaczenia pozostają jego powiązania z Lust, która wyraźnie ma szerokie wpływy wśród Szarych Kłów. Jej zainteresowanie niewątpliwie przyczyniło się do szybkiego rozwoju organizacji, która jednak z tego względu jest zależna od podwładnej Behemarha. Niezależnie od tożsamości, Hydra nie pojawia się publicznie, a organizacją zarządza przez zaufanych pośredników, do których należą dwaj mężczyźni: Niedźwiedź, Alexander Repnin, a także Wiarołamca, Adrien Hugo. Nikt nie wie, jak nazywają się naprawdę, ale nie opuszczają też Proxoli.
Cała organizacja opiera się na posłuszeństwie, lojalności oraz strachu. Zastraszeni członkowie, często wolą wytrzymać nawet wielogodzinne tortury niż w jakikolwiek sposób zdradzić informacje o Szarych Kłach, ich planach i członkach. Pomniejsi członkowie nawet zbyt wiele nie wiedzą, gdyż wszelkie polecenia i nielegalne towary przechodzą przez wiele rąk, zanim trafią do celu. To tworzy skomplikowaną, zawiłą siatkę pośredników, z których żaden nie posiada na tyle dużo cennych informacji, by stanowić zagrożenie dla całej grupy. Dzięki skrzętnemu wykorzystywaniu wojny między Proxolą Południową i Północną do prowadzenia handlu bronią, oraz współpracy z Orleaną Pożeraczką Dusz, która chętnie przyjmowała od Szarych Kłów kolejnych niewolników, Hydra zgromadził mnóstwo bogactw. Nie waha się przed przekupstwem, mnożna więc mniemać, że ma swoje wpływy w bogatszych i bardziej wpływowych warstwach społeczeństwa. Do organizacji wciągane są przede wszystkim osoby z przestępczą przeszłością, niejednokrotnie zdesperowane i pozbawione skrupułów, traktujące działanie dla Szarych Kłów jako jedyną szansę na przeżycie. Ci, którzy ośmielą się działać przeciwko Szarym Kłom, zwykle niedługo cieszą się życiem.
Trochę inaczej sytuacja wygląda w Aglar, gdzie Szare Kły nie mają jeszcze ugruntowanej pozycji. O ich działaniach na tym terenie wiadomo dopiero od ok. 10 lat. Nie bez znaczenia są tutaj życzenia Behemarha i naciski Lust na udział Szarych Kłów w odnalezieniu cząstek mocy Nocto. W podobnym czasie powstało Bractwo Piratów, z którym Szare Kły współpracują. To Bractwo Piratów zajęło się przemytem zdobywanych przez Szare Kły towarów, co otworzyło organizacji nowe rynki zbytu, kosztem dzielenia się zyskiem z Piratami. Najważniejszym członkiem Szarych Kłów działającym w Aglar wydaje się być Rzeźnik, Algierd Sinica, mający prawdopodobnie bezpośredni kontakt z Niedźwiedziem i pełniący też rolę kata. Zarządza on pomniejszymi dealerami i handlarzami. Każdy trybik musi mieć swoją rolę.
Szare Kły można znaleźć wszędzie tam, gdzie kwitnie przestępcze życie. Slumsy, podrzędne karczmy, burdele, doki, opuszczone budowle i ciemne, wąskie zaułki. Wśród nich można znaleźć przede wszystkim dealerów, sprzedawców oraz alfonsów. Nie mają żadnej oficjalnej siedziby - ani w Proxoli Północnej, ani w żadnym innym kraju. Zwykle jednak można liczyć na ich obecność w tych karczmach, które szczycą się szczególnie złą sławą. Najwięcej ich można znaleźć w rodzimym imperium, w samej stolicy. Pełno ich tam w "Krypcie", miejscu, które szczególnie mocno przyciąga osoby spod ciemnej gwiazdy. Zwykle nie wyróżniają się niczym szczególnym, ale spostrzegawcza osoba, która wie czego szukać, może dostrzec na szyi tego czy tamtego naszyjnik zwieńczony wisiorkiem z wilczego kła. Jest to oznaka przynależności do grupy i sposób na wzajemne rozpoznawanie się jej członków. Szare Kły unikają innych znaków rozpoznawczych, gdyż wisiorek w razie potrzeby łatwo jest schować, a wszelkie oznaczenia na ciałach, części ubioru, czy inne mogłyby zostać obrócone przeciwko nim.

Zakon Krzyżacki Wybawicielki Guardii

Dawniej jeden z największych chrześcijańskich zakonów, który swój początek miał za czasów Starego Świata w okresie fali krucjat w XI i XII wieku, które posiadało swoje państwo.
Zostali oni sprowadzeni na Mazowsze w roku 1226 przez Kondrada mazowieckiego w celu zapewnienia ochrony posiadłości piastowskich przed Prusami, dokonał także ich podboju, chrystianizacji. a także militarne obszary będące częścią Prus Wschodnich, jak również tereny dawnej Łotwy oraz Estonii tworząc z nich własne państwo.
W roku 1525 wielki mistrz zakonu Albrecht Hohenzollern został zmuszony przez Zygmunta I Starego do hołdu lennego, jako wieczystego lennika Królestwa Polskiego. To właśnie ten rok datuje się na upadek Państwa Krzyżackiego.
Ten jednak, po wielu dekadach, ponownie się odrodził. W Nowym Świecie, wpradzie nie posiadają własnego państwa, są jednym z najbardziej szanowanych zakonów oraz strażników tajemnic. Umowną datą powstania zakonu przyjmuje się rok 440 P.A. Jest to także czas narodzin Guardii, której zakon po dziś dzień jest wierny i lojalny. Dlatego też zostali oni obdarowani zaklętymi amuletami pozwalającymi im wykrywać magiczne anomalie, które powstały przez skażenie Ziemi przez Nocto. Współpracują ściśle z Rycerzami Zodiaku, Strażnikami Miast, władcami Zjednoczonego Kryształowego Królestwa Ziemi, zarządcami miast, wsi czy pomniejszych wiosek.
Założycielem Zakonu Krzyżackiego w Nowym Świecie był Reignald Ourri, który był jednym z nielicznych świadków narodzin Guardii. Mężczyzna ten, widząc przed swymi oczyma majestat Bogini poczuł impuls, który skłonił go do podjęcia działań, a ich owocem stało się założenie Zakonu Krzyżackiego. Z tego też powodu, Reignald uważa, że rok 440 jest początkiem zakonu, mimo, że formalnie jeszcze nie istniał.
Mężczyzna, przez prawie pięć lat swojego życia zbierał chętnych, nie bacząc na pochodzenie do przyłączenia się do niego. Cały też okres ten spędzał na szukaniu informacji o Guardii, pięknej Bogini, która poruszyła jego serce. Nie było to jednak łatwe, gdyż ta po pokonaniu Nocto, praktycznie od razu udała się w podróż, aby oczyścić pozostałe planety ze skażenia. Podczas swoich poszukiwań, Reignald natrafił na osobę ze Starego Świata, historyka Wacława Pilewskiego, który podczas rozmowy przy herbacie opowiedział mężczyźnie o Zakonie Krzyżackim. Przyszły, Wielki Mistrz zakonu chciał wiedzieć więcej, gdyż czuł, że jeśli podąży tą drogą zyska to, czego pragnęło jego serce.
Również i tutaj, nie było łatwo pozyskać informacje, dlatego Reignard udał się na poszukiwanie Boga Czasu, aby prosić go o pokazanie przeszłości, tego jak wyglądał Zakon Krzyżacki. Z początku, Eter nie był zbyt pozytywnie nastawiony do prośby i wiele razy odmawiał. Jednak widząc upór mężczyzny, który nie miał zamiaru tak łatwo się poddać oraz po przedyskutowaniu sprawy z pozostałymi Bogami, pozwolił Reignardowi wejrzeć w przeszłość. Mężczyzna był pod wrażeniem tego, co zostało mu przedstawione. Zrozumiał także, że to jest coś, czego szukał od tamtego, pamiętnego dnia.
Guardia, która obserwowała Ziemię z daleka, widząc zaangażowanie Reignarda oraz w to, jak jest jej wierny postanowiła go wynagrodzić. Zjawiła się w jego śnie i pokierowała jak powinien postąpić, do kogo się udać, aby uzyskać zgodę na powołanie zakonu. Powiedziała mu także, że pomoże mu i nie ma czego się obawiać. I tak, nim Ourri się zorientował stał przed parą królewską prosząc o oficjalne powołanie Zakonu Krzyżackiego do życia. Nie było łatwo, przekonać władców, którzy sceptycznie podchodzili do pomysłu, zważywszy na fakt, że w ogóle nie znali tego człowieka. W kulminacyjnym momencie rozmów, w którym Reignard tracił nadzieje, zjawiła się Guardia. Tak jak mu obiecała we śnie, wspomogła go w utworzeniu zakonu. Przyprowadziła również takich, którzy obrali ją sobie za wzór do naśladowania i stali się jej wiernymi sługami. Ourri spełnił swoje marzenie, gdyż władcy widząc, że za ludzką istotą stoi sama Bogini, musi być wyjątkowy. Oficjalnie zatem, w roku 450 Zakon Krzyżacki został na nowo powołany, a ich główna siedziba została zbudowana zamku na terenach Pinnesea'y, w jej stolicy Crefredo. Zakon, po dziś dzień funkcjonuje i wyznaje Guardię, zwana przez nich Wybawicielką. Gurardia, za zasługi, jakie ku niej poczynił Ourri podarowała zakonowi specjalne zaklęte amulety, które pozwalają im wykryć anomalie spowodowane skażeniem przez Nocto. Dają im także moc, do walki z sakiki oraz skażonymi przez Ciszą zwierzętami czy roślinami. Wprawdzie nie są tak skuteczni jak Rycerze Zodiaku, ale są nieliczną jednostką, która posiada broń do walki z Ciszą, bowiem ich amulety zamieniają się w miecze, którymi są w stanie zranić, czy zabić słabsze skażone istoty. Dlatego bardzo łatwo rozpoznać Rycerza Zakonu, po złotym amulecie przypominającym jajo smoka z rubinem w środku oraz ze skrzydłami na bokach.
Na czele zakonu stoi Wielki Mistrz, którym aktualnie jest Astrid Hackenholt.  Funkcje stanowiska zbytnio nie różnią się od tych za czasów Starego Świata. Nadal sprawuje wręcz absolutną władzę w zakonie, to on decyduje o tym, jakie kto będzie miał przydzielone obowiązki, gdzie aktualnie zostanie wysłana krucjata. Wielki Mistrz wybierany jest dożywotnio w głosowaniu wszystkich członków zakonu. To oni decydują, w jawnym głosowaniu, kto będzie przez następne lata sprawować władze. Jednak, jest wyjątek, który pozwala obalić źle zarządzającego zakonem. Prawo zakonu pozwala wyzwać na pojedynek tego, który zostaje posądzony o złe sprawowanie władzy. Jeśli przegra, musi na rzecz wygranego zrzec się stanowiska, wszystkich tytułów, zaszczytów i w hańbie opuścić zakon. W przypadku jego wygranej, osoba wyzywające na pojedynek także opuszcza zakon, ale nie traci ani tytułów ani zaszczytów.
Zastępcą Wielkiego Mistrza jest Wielki Komtur, który zajmuje się także finansami oraz sprawami administracyjnymi zakonu. Odpowiada także za zbieranie raportów od zarządców siedzib delegaturalnych w stolicach państw. Może także nakładać kary finansowe oraz degradować członków zakonu, jeśli zaistnieje taka potrzeba. Aktualnie, tę funkcję pełni Arotto Mori.
Wielki Marszałek to osoba, która zajmuje się sprawami krucjat, organizowaniem ekspedycji, wypraw, a także współpracy z oddziałami wojskowymi, zdaje raporty parze królewskiej odnośnie wyników wcześniej wspomnianych działań. Prowadzi kroniki oraz encyklopedie, w których zapisuje wszystko, co ma związek z Ciszą, nowymi istotami, mutacjami roślin. Zajmuje się również śledzeniem Cienistego Cyrku, który ma styczność z Ciszą i odpowiada za większość problemów jakie pojawiają się w Zjednoczonym Kryształowym Królestwie Ziemi. Aktualnie, tą funkcję pełni Bertiong Urgonth.
Funkcja Wielkiego Szpitalnika, bardzo mocno różni się od tej ze Starego Świata, bowiem nie zajmuje się dyplomacją, a jest on medykiem, który ma pod sobą oddziały szpitalne mieszczące się w każdej siedzibie delegaturalnej należącej do zakonu. Jest odpowiedzialny za szkolenie medyków, sam również posiada ogromną wiedzę z zakresu medycyny oraz magii uzdrawiania, a także magii krwi. Zajmuje się także organizowaniem różnego rodzaju zbiórek, które pomagają utrzymać zakon, a także wesprzeć tymi finansami chociażby miejsca, w których pojawiła się zaraza wywołana Ciszą. Stanowisko to, aktualnie piastuje Fiona Midgard.
Wielki Mincerz to stanowisko, które zajmuje osoba odpowiedzialna za cały dobytek uzbrojeniowy zakonu. Jego zadaniem jest dbanie o wyposażenie każdej z siedzib, w tym kwatery głównej. To on także, odpowiada za zaklinanie broni czy uzbrojenia, jeśli zajdzie taka potrzeba. Posiada ogromną wiedzę na temat uzbrojenia w całym Zjednoczonym Królestwie Ziemi, jego zaklinania. Wynajmuje także kowali, którzy wykuwają niezbędny rynsztunek dla całego zakonu.  Odpowiada także za hodwolę koni oraz gryfów, które są środkiem transportu dla zakonników. Aktualnie, stanowisko to obsadzone jest osobą Ivonki Ivaszkowey.
Wielki Wielebny/Wielebna- to nikt inny jak kapłan lub kapłanka. Odpowiada on za wewnętrzne święta, za przestrzeganie ich. Naucza o zasadach panujących w zakonie, a także o moralności i poszanowaniu. To również kapłan odpowiada za oficjalne mianoanie nowego członka zakonu i przekazanie mu amelutu od samej Guardii. Aktualnie, stanowisko to sprawuje Otto II Vironwickov.
Pozostali członkowie dzielą się na, kapitanów, kaprali, chorążych oraz wyższych szeregowych jak i  szeregowych.
Każdy nowy członek zakony zaczyna z rangą szeregowego. Dostaje wtedy swojego opiekuna, chorążego, który wprowadza nowicjusza w funkcjonowanie oraz zasady panujące zakonie, a także szkoli w walce. Okres nauki trwa przez pięć lat. Po ukończeniu wstępnej nauki, szeregowy staje się wyższym szeregowym i nie potrzebuje już niczyjej opieki. Sam bądź też sama wie, jak należy postępować. Nadal jednak, nie może uczestniczyć w krucjatach bez wyższego rangą i bez zgody Wielkiego Mistrza. Jednakże zdarzają się wyjątki, zwłaszcza jeśli taka osoba prezentuje swoje wybitne uzdolnienia w dziedzinie walki.
Wyżej postawieni są kaprale, a nad nimi kapitanowie. Kaprale podporządkowani są tym drugim, ale mają zdecydowanie więcej przywilejów niż wyższy szeregowy, bowiem to właśnie oni sami mogą wyruszać na krucjaty, ekspedycje czy wyprawy. Kapitanowie zaś odpowiadają już za funkcjonowanie delegatur, są ich głównymi zarządcami. Sami organizują eksepdycje, krucjaty oraz wyprawy, wybierają, kto nadaje się do danego zadania najlepiej. Muszą także zdawać raporty Wielkiemu Komturowi. To oni decydują czy posłać kandydata do kwatery głównej czy też nie, po uprzednim wysłaniu go lub jego na egzamin, którego jest oceniającym.
Funkcjonowanie Zakonu Krzyżackiego, w Nowym Świecie dość znacznie różni się od tego, jaki znany był w Starym Świecie. Wynika to, nie tylko z nowych realiów, jakie rządzą światem, ale z założeń, jakie ustalił założyciel zakonu. Jedynym niezmiennym elementem, jaki pozostał to teutoński krzyż, który po dziś dzień jest symbolem zakonu widocznym na pelerynach, tarczach oraz lewej stronie zbroi każdego jego członka.