Mieszańcy świata powiadają że pierwsza para tych zwierząt powstała na skutek połączenia się duszy roześmianego i ciekawskiego elfa, który za żadne skarby nie chciał opuszczać swojego ukochanego lasu z jednym z ich mieszkańców. W ten właśnie sposób powstał Littellu, najbardziej krnąbrny i uroczy strażnik terenów zielonych.
Zwierzak ten rozmiarami przypomina małego psa, posiada okrągły brzuszek oraz podłużny łepek który od góry przyozdobiony jest podłużną grzywką, tak długą jak uszy elfa oraz drugą nieco krótszą, powyżej policzków. Z małego, noska wystają dwa pukle czarny, czuciowych włosków które są wrażliwe na wszelkiego rodzaju drgania.  Jego zielone oczy przypominają te ludzkie jednak widzą w zupełnie innym spektrum barw, dzięki czemu ich percepcja i postrzeganie świata leśnego jest znacznie wyższe. Całe ciało mają pokryte nieprzyjemnym, szorstkim włosiem w odcieniach rudości i brązu.  Ich tyle łapki zakończone są trzema chwytnymi paluchami dzięki którym bardzo dobrze wspinają się i chodzą po drzewach i kłączach.  Ich przednie łapki wyposażone zaś są w dwa chwytne paluchu oraz przeciwstawny do nich ostry pazur. Z jego pomocą stworki te są w stanie przecinać korę drzew czy też otwierać owoce by wyjadać ich smaczny miąższ. Ich dieta nie kończy się jednak jedynie na słodkich owocach czy nasionach. Littellu bardzo często można przyuważyć w sytuacjach kiedy wyjadają mrówki z mrowisk czy też wyłapują owady i robactwo z okolicznych traw.
Jak przystało na rozrabiaków te stworzenia wręcz kochają towarzystwo oraz wszelkiego rodzaju psoty. Bardzo często widuje się je przy wodopojach gdzie towarzyszą inny mieszkańcom lasów lub też na plecach niespodziewanych podróżników, kiedy przeszukując ich torby i tobołki w poszukiwaniu ciekawych łupów, które bez skrupułów porywają.
Żyją one głównie za dnia, w nocy zaś śpią schowane w koronach drzew lub w opustoszałych norach innych zwierząt, gdzie również przed przyjściem zimy zbierają zapasy i zimują, wtulone w siebie.
Samice tych zwierząt są bardzo opiekuńcze i na wiosnę zawsze zajmują się swoimi młodymi, których liczba w jednym miocie wynosi nie więcej niż trzy. Zbierają się w większe gruby by ochronić młode przez drapieżnikami, których nie brakuje. Samce przeważnie podróżują samotnie jedynie w czasie rui spotykając się z samicami.
Niestety Littellu chociaż dają się obłaskawić i udomowić nie żyją zbyt długo z dala od lasu. Zazwyczaj w przeciągu roku czasu umierają osłabione i chore. Dlatego jedynie stali mieszkańcy las mogą się cieszyć ich towarzystwem oraz psotami.