Masywne człekopodobne stwory o zielonej skórze, często posiadają wystające kły z dolnej szczęki. Ubrani są w skóry, i większość ich przedstawicieli to wojownicy. Prawie każdy z nich posiada umięśnioną, masywną posturę, nawet kobiety. Mają twardy głos i zachowują się dość barbarzyńsko. Ład czy etyka są dla nich nieznanymi słowami. Swoje wioski zakładają zazwyczaj na pustyniach. Orki oswoiły sobie wilki, które towarzyszom im w walce lub w podróży. Nie pałają się magią, za to doskonale posługują się wszelkiego rodzaju bronią. Są silnym przeciwnikiem, który wie gdzie uderzyć by zabolało. Są przyjaźnie nastawieni, ale nie są chętni by obcy paradowali w ich wiosce. Krótko mówiąc, dobry przyjaciel jak go nie ma. Dzięki swojej sile są też dobrymi kowalami. Szczególną sympatią darzą krasnoludy, które uważają za przyjaciół. W końcu obie rasy są silne, i w dodatku pochodzą z podziemi. Orki pomimo niezdarności w magii nie są głupie. Są też wyczulone na punkcie swojej wioski. Nie wybaczą za zranienie kogoś z ich rodziny. W walce ork jest przeciwnikiem, którego najlepiej trzymać na odległość. Dobrą propozycją jest używanie łuku, bądź magii i staranie się by nie wpaść w zasięg jego broni. Co dziwne, jeśli chce się zaprzyjaźnić z orkiem, trzeba właśnie stoczyć z nim dobrą walkę. Nie trzeba jej wygrać, ważne są starania. Gdy oceni nas jako dobrego przeciwnika, możemy zdobyć dobrego przyjaciela, choć nawet i wtedy lepiej nie odwiedzać go za często.